Dlaczego w Czarnorzekach?

Cały obszar wsi Czarnorzeki objęty jest ochroną prawną a to:

• Rezerwat Prządki,
• Czarnorzecko- Strzyżowski Park Krajobrazowy,
• Natura 2000 pn. „Ostoja Czarnorzecka”,
• Pomnik Przyrody „Źródło Mieczysław”
• Stanowiska dokumentacyjne przyrody nieożywionej – sztolnie i jaskinie.

CZARNORZEKI TO:

• najwyżej w okolicy położony punkt Sucha Góra 585,3 m npm,
• najchłodniejsza wieś w okolicy ( średnia roczna temperatura wynosi 7,5°C, niższa niż w Rymanowie Zdroju  8,2°C, niższa niż w Komańczy 7.5°C),
• najwięcej opadów w Gminie Korczyna – 790 mm ,
• pokrywa śnieżna zalega przez 91 dni ( w Krośnie 68 dni),
• krótki okres wegetacji – 212 dni (Polska 220 dni)

 

CZARNORZEKI to niewielka malowniczo położona miejscowość na Pogórzu Dynowskim, w Gminie Korczyna. Spośród okolicznych miejscowości wciąż wyróżnia się pod względem:

• geologicznym,
• klimatycznym,
• ukształtowania terenu,
• krajobrazowym
• historycznym.

Znajdują się tu złoża drobnoziarnistego piaskowca, od wieków cennego surowca do produkcji kamieniarskiej.

Na Suchej Górze usytuowana jest, widoczna w promieniu prawie 60 km wieża Radiowo Telewizyjnego Centrum Nadawczego, które pokrywa zasięgiem Beskid Niski, częściowo Bieszczady i zachodnią część Kotliny Sandomierskiej a w tym miasta Krosno, Sanok, Rzeszów, Dębicę. Obiekt ten zwany potocznie „wieżą telewizyjną” o wysokości 116 m oddano do użytku 50 lat temu (sierpień 1962 r.)

Wieś wzmiankowana w 1544 roku, pierwotnie nazywała się Wola Czarna, potem Czarny Potok a później Czarnorzeka. Zamieszkiwana była dawniej przez ludność ruską, którą po II Wojnie Światowej wysiedlono. Nazywano ich zamieszańcami, gdyż ludność ta byłą niejako zamieszana wśród obcej jej etnicznie ludności polskiej Pogórza.

Z uwagi na znajdujące się w tych okolicach złoża drobnoziarnistego piaskowca, cennego surowca do produkcji kamieniarskiej, większość mieszkańców Czarnorzek trudniła się „łamaniem” i obróbką kamienia. Surowiec pozyskiwany był w odkrywkach kamiennych oraz sztolniach. Właśnie te sztolnie istniejące na zboczach najwyższego wzniesienia Pogórza Czarnorzecko-Dynowskiego – Suchej Góry, stanowiąc dziś jedyny ślad po nieistniejącej grupie etnicznej, są doskonałym miejscem hibernacji dla kilku gatunków nietoperzy.

Stąd rozsiane po tutejszych lasach sztolnie mają ogromne znaczenie dla ochrony nietoperzy. Znajdują tu doskonałe miejsca do schronienia, znikają bowiem z naszego krajobrazu strzechy, ruiny, cembrowane studnie i stare piwnice będące niegdyś podstawowym miejscem ich zimowania.